هارنس ایمنی

بر اساساین تعاریف هارنس یا حمایل بند شامل بخش و سیعی از تجهیزات می شوند. ( مانند : کمربند،چتر نجات، هارنس های کودکان و … ) . هارنس ها دسته بندی متفاوتی دارند و با استاندارد های مختلف و خاص خود ساخته می شوند. در این بخش به بررسی هارنس های کار در ارتفاع می پردازیم و استاندارد های این دسته از حمایل بند ها را معرفی می کنیم، مهمترین استاندارد ها و به باید و نباید های آن می پردازیم.

هارنس یا حمایل بندهای کار در ارتفاع یا کمبرند ایمنی هیچ شباهتی به نسخه نخستین ندارند بنابراین اغلب کارشناسان کار در ارتفاع اعتقاد دارند این ابزار بسیار مهم شکل فعلی خود را مدیون رشته کوهنوردی و صخره نوردی است . البته شباهت های این دو فعالیت به یکدیگر فراوان است و حتی بعضی از تجهیزات آن ها مشترک است، اما در اصل نوع فعالیتشان تفاوت های بسیاری وجود دارد.

برای کار در ارتفاع هارنس های زیادی طراحی و ساخته شده است که هر روز بر تعداد، تنوع، و میزان ایمنی این هارنس ها افزوده می شود. اما اساس همه یکی است و محدود نمودن و جلوگیری از سقوط و آسیب به فردی که در ارتفاع کار می کند.

پنج دسته از هارنس با سیستم محافظت در برابر سقوط موجود است. به ترتیب هارنس های جلوگیری کننده از سقوط ( محدود کننده کار )،استفاده با طناب، موقعیت دهنده به کار، کنترل کننده سقوط و هارنس های نجات هستند. چهار هارنس اول را می توان برای کار در ارتفاع استفاده کرد. هارنس ها هر کدام قوانین خود را دارند. نکته حائز اهمیت این است که هارنس ها دسترسی با طناب نوعی از هارنس های موقعیت دهنده به کار می باشند اما، به توجه به گسترس در تکنیک ها و موقعیت ومدل خاص، هارنس های دسترسی با طناب طبقه بندی خود را سیستم هاد محدود کننده سقوط دارند.

برای هر نوع فعالیت و کاری که در ارتفاع انجام می شود بسته به توجه به نوع کار هارنس و یا کمربند ایمنی خاص و ویژه همان فعالیت باید مورد استفاده قرار بگیرد.