محافظ چشم و صورت

حساس‌ترین عضو بدن چشم است که باید از هرگونه آسیبی مصون بماند، زخم، جراحت چشم به سختی قابل علاج می‌باشد و در صورت وارد شدن جسم خارجی در آن ضربه‌ای شدید به چشم وارد شده و ضایعات عمیقی که احتمالاً کوری را نیز به دنبال دارد، عارض انسان می‌شود. در آماری تعداد جراحات شغلی وخیم چشمی‌در محیطهای شغلی سالیانه ۹۰۰۰۰۰ مورد برآورد می‌شود. از طرف دیگر یافته‌های BLS نشان می‌دهند که ۶۰ درصد افرادی که به صورت شغلی دچار حوادث چشمی ‌می‌شوند در حین حادثه فاقد تجهیزات حفاظت فردی چشمی ‌بوده‌اند جراحات وارده به چشم به دلیل حساسیت عضو آسیب پذیر در اغلب موارد می‌تواند به ناتوانیهایی با درصد بالا انجامیده و خسارت ضایعات جبران ناپذیری را بر کارفرما مصدوم و جامعه تحمیل کند که در این  میان هزینه‌های غیر مستقیم اینگونه صدمات نظیر انزوا گرایی فرد و به طبع آن خانواده او می‌تواند به مشکلات خانوادگی و ناهنجاریهای اجتماعی نیز بیانجامد.
ابتدا بایستی در محیطهای کار خطرات ناحیه چشم را از طریق کنترلهای مهندسی و مدیریتی کم کرد و یا از بین برد، در صورتیکه نتوان این کارها انجام داد و یا اینکه خطرات هنوز وجود داشته باشد استفاده از وسایل حفاظتی چشم و صورت الزامی‌خواهد بود و کارفرمایان موظفند که حفاظهای متناسب با نوع و شدت خطر را تهیه و در دسترس کارگران قرار دهند و کارگران نیز موظفندکه به طور صحیح و اصولی از تجهیزات فوق استفاده نمایند.
افرادی که در مشاغل زیر قرار دارند نیازمند عینکهای حفاظتی می‌باشند:
ریخته‌گری، جوشکاری، تراشکاری، سنگ سمباده، دستگاههای پنوماتیک، کوبیدن چکش، محلهای پر گرد و غبار و محل‌هایی که گاز، دود و مایعات مضر شیمیایی و نیز اسیدها و قلیاهای سوزاننده وجود دارند.